Κεφάλαιο 18
Το τέλος της Επανάστασης και η ελληνική ανεξαρτησία
- Μάιος 1821: η Ιερά Συμμαχία στο Συνέδριο του Λάιμπαχ καταδίκασε έντονα την Ελληνική Επανάσταση.
Ωστόσο:
▪ Οι φρικαλεότητες των Οθωμανών
▪ Το φιλελληνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη
▪ ο ανταγωνισμός και τα διαφορετικά συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων πάνω στην βαλκανική χερσόνησο,
▪ η επιθυμία της κάθε Δύναμης χωριστά να αποκτήσει έλεγχο επάνω στα μελλοντικά κράτη που θα δημιουργούνταν από την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, και
▪ οι επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων έκαναν τις ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες να πάρουν σιγά-σιγά θέση υπέρ του ελληνικού Αγώνα.
- Απρίλιος 1826: Αγγλία και Ρωσία - πρωτόκολλο της Πετρούπολης.
Πρώτη φορά σε κάποιο επίσημο διπλωματικό έγγραφο αναφερόταν το όνομα "Ελλάδα".
- 6 Ιουλίου 1827: η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία - Συνθήκη του Λονδίνου, με την οποία αποφάσιζαν να δημιουργηθεί ένα μικρό ελληνικό κράτος, αυτόνομο αλλά με φορολογική υποτέλεια στον σουλτάνο, και υποχρέωναν τους Οθωμανούς να την εφαρμόσουν.
Η άρνηση των Οθωμανών να εφαρμόσουν την συνθήκη οδήγησε στην ναυμαχία του Ναβαρίνου, το πρώτο πολεμικό γεγονός που έδειξε επίσημα την επιθυμία των Μεγάλων Δυνάμεων να επέμβουν υπέρ των Ελλήνων.
- 3 Φεβρουαρίου 1830: Ρωσία, Αγγλία και Γαλλία - Πρωτόκολλο του Λονδίνου - αναγνωρίστηκε επίσημα η Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος, περιλαμβάνοντας την Πελοπόννησο, τις Κυκλάδες, τις Σποράδες, την Εύβοια και την Στερεά μέχρι την γραμμή Αχελώου – Σπερχειού.
- 30 Αυγούστου 1832: καινούριο Πρωτόκολλο στο Λονδίνο - τελικός διακανονισμός των συνόρων:
Το νέο ελληνικό κράτος θα περιλάμβανε: την Πελοπόννησο, τις Κυκλάδες, τις
Σποράδες, την Εύβοια, και την Στερεά Ελλάδα, και θα εκτεινόταν προς τα
βόρεια μέχρι την νοητή γραμμή Μαλιακού – Αμβρακικού
Και τώρα που τελείωσε η ενότητα της επανάστασης μπορείς να παίξεις το παρακάτω Παιχνίδι