Mαθαίνω παίζοντας στο σχολείο μου: Πού κοιμούνται τα παιδιά;

Ο φωτογράφος James Mollison ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και φωτογράφισε παιδιά και το χώρο που κοιμούνται.
Οι φωτογραφίες αυτές έγιναν βιβλίο με το όνομα "Where Children Sleep".
Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες, δεν έχουν όλα τα παιδιά ένα ζεστό και ευρύχωρο δωμάτιο για να κοιμούνται.

Κάνε ΚΛΙΚ και παρατήρησε τις φωτογραφίες:

ΚΛΙΚ

Πώς γράφουμε μια επιστολή

Ένα είδος του γραπτού λόγου είναι η επιστολή(γράμμα). Αυτός που στέλνει την επιστολή ονομάζεται αποστολέας και αυτός που την δέχεταιπαραλήπτης. Σε μια επιστολή αναφέρουμε απόψεις, ιδέες, σκέψεις, πληροφορίες για ένα θέμα που μας απασχολεί ή μας ενδιαφέρει.

Στοιχεία που πρέπει να περιέχει μια επιστολή:

α) Στοιχεία παραλήπτη (σε επίσημη επιστολή)

β) Χώρος και χρόνος (πού βρισκόμαστε/ημερομηνία)

γ) Προσφώνηση

δ) Κείμενο

ε) Επιφώνηση

στ) Υπογραφή

Τι πρέπει να προς έχουμε

όταν γράφουμε μια επιστ

- Επάνω, στο δεξί μέρος της σελίδας μας γράφουμε τον τόπο (που βρισκόμαστε) και την ημερομηνία.

π.χ.

Θεσσαλονίκη, 29/11/2011

- Στο αριστερό μέρος της σελίδας γράφουμε τηνπροσφώνηση (φράση με την οποία απευθυνόμαστε στον παραλήπτη της επιστολής).

π.χ.

Αγαπημένε μου φίλε…

Αγαπητέ/ή κύριε ή κυρία…

Κύριε ή κυρία…

Προσοχή!

Η προσφώνηση που χρησιμοποιούμε εξαρτάται από το πρόσωπο στο οποίο απευθυνόμαστε.

- Μετά από την προσφώνηση ακολουθεί το κείμενο όπου αναφέρουμε ότι θέλουμε να πούμε στον παραλήπτη. Το κείμενο πρέπει να είναι χωρισμένο σε παραγράφους.

- Στο κάτω δεξί μέρος της επιστολής σημειώνουμε την επιφώνηση (το χαιρετισμό) και την υπογραφήμας. Έτσι, κλείνουμε την επιστολή μας.

π.χ.

Σε φιλώ

Φιλιά

Με αγάπη

Με τιμή

Μετά τιμής

Με σεβασμό

Με εκτίμηση

Όταν γράφουμε μια επιστολή πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο ύφος που χρησιμοποιούμε. Αν η επιστολή μας απευθύνεται σε κάποιο φίλο ή γνωστό μας, χρησιμοποιούμε απλό και φιλικό ύφος. Όταν απευθυνόμαστε σε κάποιον μεγαλύτερο μας ή άγνωστο χρησιμοποιούμε επίσημο, τυπικό καιευγενικό ύφος.

ΚΛΙΚ

Πώς γράφουμε ένα Άρθρο εφημερίδας

Το άρθρο είναι ένα είδος κειμένου που συναντάμε σε εφημερίδες ή περιοδικά. Αυτός που γράφει ένα άρθρο (ο αρθρογράφος) παρουσιάζει σε αυτό ένα σημαντικό γεγονός που αποτελεί είδηση, προσπαθώντας να προσελκύσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών.

Αφού, λοιπόν, επιλέξουμε το θέμα του άρθρου μας, το σημαντικό δηλαδή ζήτημα που θέλουμε να παρουσιάσουμε, βρίσκουμε τον τίτλο του άρθρου, που θα πρέπει να είναι σύντομος, να έχει σχέση με το θέμα του άρθρου και να είναι ελκυστικός (να προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη).

Στην αρχή του άρθρου παρουσιάζουμε το θέμα που επιλέξαμε με σύντομο τρόπο, δίνοντας κάποια σημαντική πληροφορία γι' αυτό.

Στο κύριο μέρος του άρθρου αναφέρουμε όλες τις λεπτομέρειες και τις πληροφορίες που αφορούν το θέμα μας (τι ακριβώς έγινε, πού, πότε, πώς και γιατί, ποια πρόσωπα έχουν σχέση με το γεγονός, ποιες ήταν οι συνέπειες).

Στο τέλος του άρθρου μας καταλήγουμε σ' ένα συμπέρασμα ή εκφράζουμε μια άποψη για όσα έχουμε αναφέρει παραπάνω, προσπαθώντας να μεταδώσουμε τον προβληματισμό και τις σκέψεις μας στους αναγνώστες.

Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα

Οι πρόσφυγες Διδώ Σωτηρίου

Ηλίας Βενέζης
Ο Ηλίας Βενέζης (επίσημο όνομα Ηλίας Μέλλος, 1904 Αϊβαλί - 1973 Αθήνα) ήταν Έλληνας συγγραφέας, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Έγινε γνωστός για τα μυθιστορήματά του Αιολική Γη, Το νούμερο 31328, Γαλήνη (μια τριλογία ουσιαστικά)και Μπλοκ C (θεατρικό έργο)

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε στο Αϊβαλί, μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1914, όταν και εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τα αδέρφια του στη Μυτιλήνη μέχρι το 1919. Το 1922 η οικογένειά του εγκατέλειψε οριστικά πλέον τη Μικρά Ασία, ο ίδιος όμως δεν πρόλαβε να επιβιβαστεί στο πλοίο: αιχμαλωτίστηκε και εστάλη στα εργατικά τάγματα για 14 μήνες. Οι εμπειρίες του από τα εργατικά τάγματα περιέχονται στο πρώτο μυθιστόρημά του, Το νούμερο 31328.

Το 1923 απελευθερώθηκε και επέστρεψε στη Μυτιλήνη. Εκεί υπήρχε αξιόλογη λογοτεχνική κίνηση με πρωτεργάτη τον Στράτη Μυριβήλη, αυτός μάλιστα τον παρακίνησε να καταγράψει την αιχμαλωσία του και έλεγε χαρακτηριστικά ότι "του έμαθε πώς να κρατάει το μολύβι στο χέρι". Το Νούμερο 31328 δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες το 1924 στην εφημερίδα Καμπάνα της Μυτιλήνης, διευθυντής της οποίας ήταν ο Μυριβήλης.

Στη Μυτιλήνη εργαζόταν στην Τράπεζα της Ελλάδος και το 1932 πήρε μετάθεση και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Διώχθηκε για τις πολιτικές του ιδέες από τον νόμο του "Ιδιωνύμου", από τη δικτατορία του Μεταξά και κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνελήφθη με την κατηγορία ότι σε συγκέντρωση του προσωπικού της Τράπεζας είχε μιλήσει για ελευθερία. Φυλακίστηκε στο "Μπλοκ C" των φυλακών Αβέρωφ και η εκτέλεσή του δεν πραγματοποιήθηκε έπειτα από αντιδράσεις του πνευματικού κόσμου.

Τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του (1971-1973) υπέφερε από σοβαρό πρόβλημα υγείας. Πέθανε στις 3 Αυγούστου 1973 στην Αθήνα, από καρκίνο του λάρυγγα. Κηδεύτηκε και τάφηκε στα Μήθυμνα της Λέσβου.

Τα καλύτερα έργα του Βενέζη είναι αναμφισβήτητα η "Αιολική Γη"(1943), το "Νούμερο 31328"(1931) και η "Γαλήνη"(1939).

Η σειρά είναι έτσι γιατί πέρα από την ιστορική αλληλουχία που υπάρχει στα τρία βιβλία υπάρχουν και άλλα εσωτερικά στοιχεία. Και πρώτα από όλα η εξέλιξη της ηλικίας: στην "Αιολική Γη" ο αφηγητής είναι μικρό παιδί, στο "Νούμερο 31328" έχει γίνει 18 ετών, στη "Γαλήνη" ώριμος άντρας.

Η "Αιολική Γη", που απόσπασμά της έχουμε στο βιβλίο μας, δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα. Είναι μια σειρά από επεισόδια όπως τα βλέπουν τα μάτια ενός παιδιού, του Πέτρου, που η η περιπέτειά του φαίνεται κάτι το φυσιολογικό.

Μας μεταφέρει στα Κιμιντένια, βουνά της Μικράς Ασίας, όπου ζει η οικογένεια του μικρού Πέτρου με αρχηγό τον παππού. Ο Πέτρος, με την πιο αγαπημένη από τις τέσσερις αδερφές του, την Άρτεμη, παιδιά ακόμα, ζουν σε ένα μαγικό κόσμο γεμάτο παιδικά όνειρα που όμως σιγά-σιγά γκρεμίζεται όταν έρχονται σε επαφή με την αδικία, την κακία και τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο. Ζούνε τον ξεριζωμό απ’ τον τόπο και τη γη τους και την προσπάθεια να στεριώσουν σε ένα καινούριο μέρος.

Είναι ένα από τα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, το βιβλίο του χαμένου παραδείσου των παιδικών χρόνων στα παράλια της Μικρασίας και του δραματικού ξεριζώματος από τη γενέθλια γη.Οι Έλληνες της Μικρασίας, μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και της συνθήκης που υπογράφτηκε αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Μικρασία και να κατευθυνθούν στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους τα σπίτια τους, τα χωράφια τους, τα πλούτη τους, τα πάντα.
Η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 αποτελεί μια από τις πιο δραματικές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας. Περίπου 1.5000.000 πρόσφυγες έφτασαν στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Β. Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη καθώς και σε κάποιες περιοχές της Αθήνας όπου δημιουργήθηκαν πολλοί προσφυγικοί καταυλισμοί και πρόχειρα παραπήγματα. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι περιοχές αυτές εξελίχτηκαν σε γόνιμες με την εργασία των προσφύγων ενώ μεγάλες πόλεις δημιουργήθηκαν στη θέση αυτών των μικρών καταυλισμών.