Ο Τρωικός Πόλεμος ήταν η εκστρατεία των Αχαιών της Μυκηναϊκής Ελλάδας στην Τροία, η πολιορκία της και η άλωσή της. Κατά τους ιστορικούς έγινε από το 1193-1184 π.Χ.Ο πόλεμος που σήμερα θεωρείται βέβαιο ότι έγινε πραγματικά, συνδέθηκε με μύθους και έτσι συσκοτίστηκε το ιστορικό γεγονός. Κατά τη μυθολογική παράδοση λοιπόν αίτιος του πολέμου υπήρξε ο Πάρης, ο γιος του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου. Τα γεγονότα του πολέμου έχουν φτάσει ως τις μέρες μέσα από το ομηρικό έπος της Ιλιάδας.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την κινηματογραφική ταινία "Ιφιγένεια" του Μ. Κακογιάννη, που κυκλοφόρησε το 1977 και η υπόθεση ήταν βασισμένη στο έργο του Ευριπίδη "Ιφιγένεια εν Αυλίδι". Συγκέντρωσε διθυραμβικά σχόλια και έφτασε μέχρι τα Όσκαρ καθώς ήταν υποψήφια για το χρυσό αγαλματίδιο, όμως έχασε το βραβείο για μια μόλις ψήφο.
Ο χρησμός για τη θυσία της Ιφιγένειας
Το μήνυμα του γάμου
Η θυσία της Ιφιγένειας
Χάρτης της Ομηρικής Ελλάδας. Με πράσινο πλαίσιο απεικονίζονται οι χώρες των Αχαιών ηγετών και με πορτοκαλί οι χώρες των Τρώων και των συμμάχων τους
Ο Αχιλλέας ήταν γιος του Πηλέα (γι' αυτό τον αποκαλούσαν και Πηλείδη), βασιλιάς των Μυρμιδόνων στη Φθία (σημερινή ανατολική - βορειοανατολική Φθιώτιδα), η οποία βρίσκεται κοντά στα Φάρσαλα και της Θέτιδας. Σύμφωνα με το μετα-Ομηρικό μύθο, η Θέτις προσπάθησε να κάνει τον Αχιλλέα άτρωτο, βουτώντας τον στα νερά της Στύγας, όμως πιάνοντάς τον από τη φτέρνα, τον άφησε τρωτό σ' αυτό το σημείο.
Σε μια νεότερη και λιγότερο δημοφιλή εκδοχή, η Θέτιδα άλειφε το αγόρι με αμβροσία κι έπειτα το έβαζε κάθε βράδυ πάνω από τη φωτιά ώστε να κάψει τα θνητά μέρη του κορμιού του. Όταν μια νύχτα ο Πηλέας είδε τη Θέτιδα να κάνει κάτι τέτοιο τρόμαξε (επειδή νόμιζε ότι ήθελε να σκοτώσει το παιδί) και γι'αυτό γρήγορα πήγε και τράβηξε τον Αχιλλέα από τη φωτιά. Εξοργισμένη, η Θέτιδα εγκατέλειψε πατέρα και γιο και επέστρεψε στη θάλασσα, κοντά στις αδερφές της, τις Νηρηίδες. Ο Πηλέας τον έδωσε μαζί με τον μικρό φίλο του, τον Πάτροκλο στον κένταυροΧείρωνα, στο όρος Πήλιο, να τον μεγαλώσει.
Οι σκηνές της ασπίδας του Αχιλλέα έχουν επίκεντρο τον πολιτισμένο άνθρωπο.
Μια πόλη σε καιρό ειρήνης
(δυο βασικοί θεσμοί της πολιτισμένης κοινωνίας): ο γάμος και το δικαστήριο
· Σκηνή ενός γάμου
· Σκηνή μιας δίκης
Μια πόλη σε καιρό πολέμου
(τα άγρια ένστικτα των ανθρώπων, ο πολιτισμός εκφράζεται στις μεθόδους πολέμου και στα όπλα)
· Οι εχθροί πολιορκούν την πόλη
· Οι πολιορκούμενοι αντιδρούν με ενέδρα
· Πολύνεκρη μάχη
Γεωργική ζωή (ο πολιτισμένος άνθρωπος καλλιεργεί με σύστημα τη γη, έχει τα κατάλληλα εργαλεία και απαλύνει το μόχθο με τη διασκέδαση)
· Όργωμα
· Θερισμός
· Τρύγος
Κτηνοτροφική ζωή (ο πολιτισμένος άνθρωπος οργάνωσε την κτηνοτροφία ώστε να έχει τροφή και πρώτες ύλες)
· Κοπάδι βοδιών
· Κοπάδι αρνιών
Χορός (δείχνει την ανάπτυξη των καλών τεχνών και το ανώτερο επίπεδο της κοινωνικής ζωής του πολιτισμένου ανθρώπου. Λινά ρούχα, χρυσά όπλα, μουσική, ποίηση, χορός )
· Ομάδα νέων χορεύει
· Ο αοιδός παίζει κιθάρα
· Ο κόσμος παρακολουθεί
Περιγραφή της ασπίδας
-Στο κέντρο της ασπίδας ο Ήφαιστος φιλοτεχνεί τη γη, τη θάλασσα και τα ουράνια σώματα.
-Στη δεύτερη ζώνη απεικονίζονται δυο πόλεις σε ειρηνικές και πολεμικές σκηνές αντίστοιχα.
-Στην Τρίτη ζώνη απεικονίζονται τρεις σκηνές από τη γεωργική ζωή: όργωμα θερισμός ,τρύγος.
-Η τέταρτη ζώνη περιλαμβάνει σκηνές από την ποιμενική ζωή: ένα κοπάδι πρόβατα που δέχεται επίθεση λιονταριών και ένας βοσκότοπος με κοπάδι πρόβατα.
-Στην Πέμπτη ζώνη απεικονίζονται σκηνές χορού .Εκεί αναγνωρίζουμε και τον ίδιο τον ποιητή στην μορφή του «θείου αoιδού».
-Τελευταίος αναφέρεται ο Ωκεανός ,τον οποίο ο ποιητής τον φαντάζεται ως ένα κύκλο ανάμεσα σε δυο διακοσμητικές ζώνες στη στεφάνη της ασπίδας.
Για την κατασκευή της ασπίδας του Αχιλλέα επιστράτευσαν και ο Ήφαιστος και ο Όμηρος όλη τους την τέχνη. Η ασπίδα του Αχιλλέα είναι ένας ύμνος στην τεχνολογία, μια ποιητική παρουσίαση του πλέον περίφημου σε τέχνη έργου της ομηρικής εποχής.
Η συνεννόηση των ανθρώπων με σήματα αρχίζει από πολύ παλιά, από την εποχή που παρουσιάστηκαν τα πρώτα ίχνη του πολιτισμού. Οι λαοί της Αφρικής, ακόμα και σήμερα, συνεννοούνται από χωριό σε χωριό με ρυθμικά χτυπήματα πάνω σ΄ένα είδος τυμπάνου, το ταμ ταμ.
Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Κινέζοι άναβαν φωτιές πάνω στους λόφους για να καλέσουν σε γιορτή ή να προειδοποιήσουν για κάποιον κίνδυνο. Η φρυκτωρία είναι ένα σύστημα οπτικήςεπικοινωνίας με φρυκτούς, δηλαδή φλεγόμενους πυρσούς ή δαυλούς, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην αρχαιότητα για τη μετάδοση μηνύματος σε μακρινή απόσταση. Το άναμμα του πρώτου πυρσού ακολουθούν διαδοχικά οι υπόλοιποι φρυκτωροί ώστε να αναμεταδοθεί η είδηση. Το δίκτυο αυτό αναπτύχθηκε κυρίως για στρατιωτικούς σκοπούς. Με αυτόν τον τρόπο μεταδόθηκε και το μήνυμα για την πτώση της Τροίας.
ΠΗΓΗ: https://m.facebook.com/Kastrologos/photos
Περιστέρια, αγγελιοφόροι, σήματα καπνού, χρωματιστές σημαίες, σωληνώσεις, επιστολές, μυστικοί κώδικες και άλλα, χρησιμοποιήθηκαν για την επικοινωνία.
Οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να ανταλλάξουν πληροφορίες με αγγελιοφόρους που ονομάζονταν ημεροδρόμοι. Ο πιο γνωστός ήταν ο Φειδιππίδης ο οποίος είχε διασχίσει το δρόμο από το Μαραθώνα ως την Αθήνα για να μεταφέρει το νέο της νίκης των Ελλήνων ενάντια στους Πέρσες.
Η επικοινωνία όμως, ήταν πολύ δύσκολη. Για φαντάσου π.χ. τα καράβια που ταξίδευαν μήνες στη θάλασσα χωρίς επικοινωνία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.