Κεφάλαιο 11

Ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο

Οι εμφύλιες διαμάχες (γεγονότα που προηγήθηκαν - σύνδεση των γεγονότων πηγές: anosyrosmathima.blogspot.gr  και  zoothelpblog.wordpress.com/)

Η αντίθεση των πολιτικών και όσων διέθεταν προεπαναστατικά εξουσία και αυτών που διακρίθηκαν στις μάχες και θεωρούσαν αυτονόητο δικαίωμα τους τη συμμετοχή στα κοινά, αλλά και οι τοπικές αντιθέσεις και οι προσωπικές φιλοδοξίες οδήγησαν τελικά σε εμφύλια διαμάχη.

Πρώτη φάση (φθινόπωρο 1823-καλοκαίρι 1824): συγκρούστηκαν δύο παρατάξεις α) με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, αντιπρόεδρο του Εκτελεστικού 

 β) και Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του Βουλευτικού. 

Όταν ο τελευταίος εξασφάλισε την υποστήριξη των ισχυρότερων προκρίτων της Πελοποννήσου και της Ύδρας, ο Κολοκοτρώνης αναγκαστικά υποχώρησε.




Ο Ιωάννης Κωλέττης


Δεύτερη φάση:  (Ιούλιος 1824-Ιανουάριος 1825):

α) ο Μαυροκορδάτος και οι Υδραίοι συμμάχησαν με τον Ιωάννη Κωλέττη, που επηρέαζε πολλούς οπλαρχηγούς της Στερεάς Ελλάδας, 

β) οι Πελοποννήσιοι τους οποίους απέκλεισαν από την εξουσία. 

Όταν οι τελευταίοι συνασπίστηκαν, στρατεύματα από τη Στερεά λεηλάτησαν τη βόρεια Πελοπόννησο αναγκάζοντας τους Πελοποννήσιους να συνθηκολογήσουν. Οι νικητές φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη και τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που λίγο αργότερα δολοφονήθηκε. Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης είδε το γιο του Πάνο να σκοτώνεται στην εμφύλια διαμάχη.

Νικητές:  οι πολιτικοί και οι κοινωνικές ομάδες των Φαναριωτών και των πλούσιων εφοπλιστών των νησιών. 

Συνέπειες:  

•  Η Επανάσταση να στερηθεί έμπειρων και ικανών οπλαρχηγών, όπως ο Κολοκοτρώνης.
•  Αποδυνάμωση  του επαναστατικού  Αγώνα και μάλιστα σε μια κρίσιμη στιγμή που οι Οθωμανοί Τούρκοι οργανώνονταν για να καταστείλουν την Ελληνική Επανάσταση. 
• Ο σουλτάνος θα συμμαχήσει με τον πασά της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή με σκοπό να καταπνίξουν την Επανάσταση.
•  Ο απελευθερωτικός αγώνας θα περάσει στην πιο δύσκολη και κρίσιμη φάση του, με τον κίνδυνο οι Έλληνες να ηττηθούν.

Τουρκοαιγυπτιακό σχέδιο:   

Οι αιγυπτιακές δυνάμεις, με αρχηγό τον Ιμπραήμ, θα κατέπνιγαν την επανάσταση:

 στο Νότιο Αιγαίο (Κρήτη, Κάσο) και την Πελοπόννησο. 

Οι τουρκικές δυνάμεις θα δρούσαν ανάλογα, 

στο βόρειο Αιγαίο (Ψαρά) και τη Στερεά Ελλάδα. 

Ενωμένοι Αιγύπτιοι και Τούρκοι θα χτυπούσαν 

την Ύδρα και όσες περιοχές θα εξακολουθούσαν να αντιστέκονται.

  

Πράγματι, αιγυπτιακός στρατός κατέπνιξε την επανάσταση στην Κρήτη και κατέστρεψε την Κάσο, ενώ τουρκικές δυνάμεις έκαναν το ίδιο στα Ψαρά. 

Ο ελληνικός στόλος κατάφερε να προστατέψει αποτελεσματικά τη Σάμο, την οποία προσπάθησε πολλές φορές να καταλάβει ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος. Στις 28 Αυγούστου 1824, στον κόλπο του Γέροντα, ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον Ανδρέα Μιαούλη υποχρέωσε τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο να εγκαταλείψει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις με μεγάλες ζημιές. Το σχέδιο των Τούρκων και των Αιγυπτίων στη θάλασσα είχε αποτύχει. 

Παρ' όλα αυτά ο Ιμπραήμ το χειμώνα του 1825 θα αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο με μεγάλο στρατό και η ελληνική Επανάσταση θα διατρέξει θανάσιμο κίνδυνο.

Παρουσίαση από τον Γ. Σουδία