Η τουλίπα και το ζουμπούλι
Ένα καλοκαίρι, η κόκκινη τουλίπα στον κήπο του καλού νάνου έκανε πολλούς φίλους. Μια μέρα έπιασε κουβέντα με ένα όμορφο ζουμπούλι. Εκεί που τα έλεγαν, ένα τζιτζίκι έπεσε στα πόδια τους. Ήταν στενοχωρημένο. Άνοιγε το στόμα του, αλλά δεν ακουγόταν τίποτε. Είχε χάσει τη φωνή του. Η τουλίπα την είχε ακούσει το προηγούμενο μεσημέρι.
- Πρέπει να το βοηθήσουμε να βρει τη φωνή του, είπε το ζουμπούλι. Δε γίνεται καλοκαίρι χωρίς το τζιτζίκι να τραγουδάει χαρούμενο.
Η καλή νεράιδα, που το άκουσε, έφτασε πάνω στα φτερά μιας πεταλούδας. Εκείνη ήξερε πώς να λύσει το πρόβλημα.
- Δανείστε μου για λίγο το πρώτο γράμμα από τα ονόματά σας, είπε. Χρειάζομαι το τ και το ζ, και γρήγορα!
Η τουλίπα και το ζουμπούλι συμφώνησαν αμέσως. Η νεράιδα πήρε το τ και το ζ και τα έβαλε κοντά κοντά. Δίπλα τους έβαλε και το ιιιιι από το κλάμα του τζίτζικα, και να:
- Τζι... τζι... τζι... Οι παράξενες φωνές γέμισαν τον κήπο. Ήταν όλοι τόσο χαρούμενοι! Το τζιτζίκι τραγουδούσε με όλη την ψυχή του και τα λουλούδια μοσχοβολούσαν.
Η νεράιδα αποφάσισε να αφήσει το το τ και το ζ μαζί.
Αλήθεια, πώς λέγεται τώρα το ζουμπούλι και η τουλίπα; Με το μαγικό της ραβδάκι χάρισε ένα άλλο τ στην τουλίπα και ένα άλλο ζ στο ζουμπούλι. Όλα τώρα ήταν εντάξει.
(Από το βιβλίο "Η Φιλογράμματη κι ο Φαγαλέξης")
ΠΗΓΗ: stintaxi.com
Κι άλλες λέξεις μάθανε τα νέα για το τζιτζίκι και ήρθαν να προσφέρουν τα γραμματάκια τους!
τουλίπα ζουμπούλι
ταύρος ζέβρα
τίγρη ζουζούνι
τόνος ζάχαρη
τόξο ζέστη
τούρτα ζάλη
τότε ζάρι
τώρα ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.