Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ...η Γαλλική Επανάσταση
Μαρία Αντουανέτα
Το πρωί της 16ης Οκτώβρη του 1793, ο δήμιος Ανρί Σανσόν έσυρε από το κελί της φυλακής τη Mαρία Αντουανέτα, την 37χρονη πρώην βασίλισσα της Γαλλίας, η οποία λίγες ώρες νωρίτερα δικάστηκε με την κατηγορία της προδοσίας και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο δήμιος την αποκεφάλισε μπροστά σε ένα χαρούμενο πλήθος που ζητωκραύγαζε, "Vive la nation!
Σπάταλη, με βίο προκλητικό και αδιαφορία για το λαό, η Μαρία Αντουανέτα "τίμησε" τον όρο βασίλισσα όσο μπορούσε, ζώντας στα άκρα, απολαμβάνοντας χωρίς ενοχές ό,τι απλόχερα της χάριζε η μοναρχία. Οι δαπάνες της Μαρίας Αντουανέτας για επιπολαιότητες, εξόργισαν τους επαναστάτες και η ίδια κέρδισε το παρατσούκλι "Madame Deficit" (Κυρία έλλειμμα). Η πανύψηλη κόμμωσή της απεικόνιζε κάποια στιγμή ένα πολεμικό πλοίο. Ο κομμωτής της Léonard Autié, φιλοτέχνησε ένα τεράστιο πολεμικό πλοίο, του γαλλικού La Belle Poule, για τον εορτασμό βύθισης μίας αγγλικής φρεγάτας.
Η Μαρία Αντουανέτα δεν είπε ποτέ "Αν δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι" φράση που προέτρεπε τους φτωχούς της Γαλλίας να φάνε παντεσπάνι, αφού δεν είχαν ψωμί. Πρόκειται ίσως για την πιο μεγάλη παραπληροφόρηση όσον αφορά τη βασίλισσα της Γαλλίας. Η φράση γράφτηκε για πρώτη φορά το 1765, στο βιβλίο του Ζαν Ζακ Ρουσώ, «Απολογίες», όταν η Μαρία Αντουανέτα ήταν μόλις εννέα ετών και δεν είχε επισκεφτεί ούτε μία φορά τη Γαλλία.
Η Μασσαλιώτιδα ( La Marseillaise - Λα Μαρσεγιέζ) είναι ο εθνικός ύμνος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Η σύνθεση του ύμνου ανήκει στον αξιωματικό του γαλλικού στρατού Ρουζέ ντε Λιλ. Γράφτηκε στο Στρασβούργο την νύκτα της κήρυξης του πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας 17 Απριλίου 1792, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
Η Ολυμπία ντε Γκουζ (1748 - 1793) κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης γράφει σειρά φυλλαδίων με πολιτικό περιεχόμενο. Το 1791, συντάσσει τη "Διακήρυξη των δικαιωμάτων της γυναίκας και της πολίτισσας". Με τον τρόπο αυτό έρχεται σε σύγκρουση με την ηγεσία των επαναστατών, που επιμένει να μην αναγνωρίζει τα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών. Οδηγείται στη λαιμητόμο το 1793. Παρακάτω διαβάζουμε κάποια από τα άρθρα της στη "Διακήρυξη των δικαιωμάτων της γυναίκας και της πολίτισσας" της Ολυμπίας ντε Γκουζ.
Επίθετα σε -ινος: Εξαίρεση ελεεινός, σκοτεινός, φωτεινός, ταπεινός, υγιεινός
Σπίτι με Κήπον
Ήθελα νάχω ένα σπίτι εξοχικό μ' έναν πολύ μεγάλο κήπο - όχι τόσο για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες (βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν' ευμορφότατα) αλλά για νάχω ζώα. Α νάχω ζώα! Τουλάχιστον επτά γάτες - η δυο κατάμαυρες, και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι. Έναν σπουδαίο παπαγάλλο, να τον αγροικώ να λέγει πράγματα μ' έμφασι και πεποίθησιν. Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ' έφθαναν. Θάθελα και δυο άλογα (καλά είναι τ' αλογάκια). Κ' εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ' τ' αξιόλογα τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια, να κάθονται οκνά, να χαίροντ' η κεφαλές των
Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Ιθάκη
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους, να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά, και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά, σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας, να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι. Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακούσθει αόρατος θίασος να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές - την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει. Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου· μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι, πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο, κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Η περιγραφή σχετίζεται γενικά με το χώρο, γι΄αυτό, όταν περιγράφουμε κάτι, συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε λέξεις ή φράσεις που φανερώνουν τόπο – το πού βρίσκεται αυτό στο οποίο αναφερόμαστε. Χρησιμοποιούμε δηλαδή τοπικούς προσδιορισμούς όπως:
Φράσεις με προθέσεις που δηλώνουν τόπο και οι οποίες συνήθως σχηματίζονται
με τις προθέσεις: - από (π.χ. Ξεκίνησε πρωί από το χωριό.) - ίσαμε (π.χ. προχώρησαν ίσαμε το σπίτι εκείνο.) - κατά (π.χ. Πάω κατά την πλατεία.) - μέχρι (π.χ. Πάω μέχρι την πλατεία.) - προς (π.χ. Προς τα δεξιά βλέπετε το σαλόνι.) - σε (π.χ. Προχώρησαν σε άλλο δωμάτιο.) - ως (π.χ. Προχώρησε ως το τέρμα του δρόμου.)