Η Αφρική

Η θέση και το φυσικό περιβάλλον της Αφρικής
Η Αφρική είναι σε έκταση η τρίτη ήπειρος της Γης και αποτελεί το 20% της συνολικής επιφάνειας της ξηράς. Έχει πληθυσμό περίπου 900.000.000 κατοίκους.
 Βορράς: χωρίζεται από την Ευρώπη με τη Μεσόγειο 
Ανατολικά: από την Ασία με την Ερυθρά θάλασσα και τη διώρυγα του Σουέζ και βρέχεται από τον Ινδικό ωκεανό.
Νότος: βρέχεται από το Νότιο Παγωμένο ωκεανό 
Δυτικά: βρέχεται  από τον Ατλαντικό ωκεανό. 
Το μεγαλύτερο μέρος της βρίσκεται στην τροπική ζώνη.
Πολυχάρτης  

Η θέση της Αφρικής στον κόσμο 

Τρισδιάτατος χάρτης 


Γεωμορφολογικός χάρτης 

 Η Αφρική είναι ένα τεράστιο οροπέδιο με απόκρημνες ακτές, οι οποίες προσεγγίζονται δύσκολα. Αυτός είναι ο λόγος που το εσωτερικό της άργησε να εξερευνηθεί από τους Ευρωπαίους. Είναι η πιο αραιοκατοικημένη ήπειρος, γιατί μεγάλο μέρος της αποτελείται από ερήμους και από παρθένα τροπικά δάση, περιβάλλοντα τα οποία δεν είναι ιδιαίτερα φιλόξενα για τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο έντονο ανάγλυφο. Στο κέντρο της ηπείρου υπάρχουν μικροί ορεινοί όγκοι, ενώ στην περιφέρεια συναντάμε όρη, πολλά από τα οποία είναι ηφαίστεια. 

Το υψηλότερο όρος της Αφρικής, το Κιλιμάντζαρο, είναι ένα σβησμένο ηφαίστειο. Άλλα ηφαιστειογενή όρη είναι το όρος Κένυα, το Ρουβανζόρι, το Καμερούν και η Αιθιοπική οροσειρά. Η μεγαλύτερη οροσειρά είναι ο Άτλας, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό μέρος και απλώνεται από τον Ατλαντικό μέχρι της ακτές της Μεσογείου.

Φυσικό περιβάλλον 
 Η Αφρική χωρίζεται σε ζώνες ανάλογα με τη βλάστηση που παρατηρείται. Στα παράλια της Μεσογείου συναντάμε μεσογειακή βλάστηση. Στο μεγαλύτερο τμήμα του βορρά κυριαρχεί η έρημος Σαχάρα, η μεγαλύτερη έρημος της Γης. Στο κεντρικό της τμήμα συναντάμε τη σαβάνα και τροπικά δάση, ενώ το νότιο τμήμα της υπάρχουν δάση φυλλοβόλων δέντρων.

Τα ποτάμια 
 Η Αφρική έχει πολλά μεγάλα ποτάμια και λίμνες. Μεγαλύτερος ποταμός είναι ο Νείλος, ο οποίος είναι και ο μεγαλύτερος της Γης. Αποτελεί πηγή ζωής για όλες τις χώρες που διαρρέει και κυρίως για τους Αιγύπτιους, των οποίων η χώρα ανήκει στην έρημο Σαχάρα. Το μοναδικό εύφορο τμήμα της βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού. Για να εκμεταλλευτούν τα νερά του Νείλου κατασκεύασαν το φράγμα του Ασουάν, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου. 
Άλλοι μεγάλοι ποταμοί της ηπείρου είναι Ο Νίγηρας, ο Κόγκο, ο Ζαμβέζης με τους γνωστούς καταρράχτες που αποτελούν τους μεγαλύτερους του κόσμου και ο Σενεγάλης.
Μεγάλες λίμνες είναι η Βικτόρια που είναι η δεύτερη σε μέγεθος λίμνη του κόσμου με γλυκό νερό, η Ταγκανίκα, η Νυάσσα, η Τσαντ, κ.ά.

Η διώρυγα του Σουεζ 

 Το υπέδαφος της Αφρικής κρύβει ένα θησαυρό από ορυκτά. Από το έδαφός της εξορύσσονται πολύτιμα μέταλλα (χρυσός, άργυρος), διαμάντια, ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, γαιάνθρακες, φυσικό αέριο) καθώς και άλλα μεταλλεύματα όπως νικέλιο, χαλκός, σίδηρος, ουράνιο, κ.ά. Τα κοιτάσματα βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την ήπειρο, αλλά πολλά μένουν ανεκμετάλλευτα λόγω της έλλειψης τεχνογνωσίας, συγκοινωνίας και οικονομικών πόρων.

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες ίδρυσαν αποικίες στην Αφρική και εκμεταλλεύονταν τους φυσικούς της πόρους για πολλά χρόνια, αφήνοντας τους ιθαγενείς κατοίκους να ζουν στην απόλυτη φτώχεια. Για πολλά χρόνια επικράτησε το καθεστώς της δουλείας, κατά το οποίο οι μαύροι κάτοικοι της Αφρικής αιχμαλωτίζονταν και πουλιούνταν ως σκλάβοι στην Αμερική και σε άλλα μέρη της Γης. Οι ευρωπαϊκές χώρες κατήργησαν το θεσμό της δουλείας στις αρχές του 19ου αι., ενώ στις ΗΠΑ καταργήθηκε μετά τον εμφύλιο  πόλεμο, το 1865. Πάρα πολλοί κάτοικοι της Αφρικής μεταφέρθηκαν στο νέο κόσμο και πουλήθηκαν, ενώ ακόμη περισσότεροι πέθαναν από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη μεταφορά τους.

Tα τελευταία 40 χρόνια, ο φωτογράφος Σεμπαστιάο Σαλγκάδο ταξιδεύει σε όλες τις ηπείρους καταγράφοντας τις αλλαγές της ανθρωπότητας. Έχει υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας μεγάλων γεγονότων της πρόσφατης ιστορίας. Παρών σε πολέμους, λιμούς, κύματα προσφύγων και συνοδοιπόρος με ανθρώπους όλων των ειδών και χρωμάτων από διαφορετικές φυλές, ο Σαλγκάδο συνεχίζει να ταξιδεύει στον πλανήτη αναζητώντας παρθένα σημεία του, άγρια χλωρίδα και πανίδα και μεγαλοπρεπή μοναδικά τοπία σ' ένα τεράστιο έργο καταγραφής της ομορφιάς του πλανήτη Γη.

 Το «The Salt of the Earth» (Το Αλάτι της Γης), αποτελεί ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ του 2014. Μια συγκινητική ταινία που ξεπερνά κατά πολύ το θέμα της και μεταμορφώνεται σε σπουδή για τον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Ένα πραγματικά εντυπωσιακό δημιούργημα που μέσα από αρμονικές εναλλαγές έγχρωμου και ασπρόμαυρου φιλμ, ταξιδεύει τον θεατή μαγικά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Το φιλμ παρουσιάστηκε πέρσι τον Μάιο στο 67ο Φεστιβάλ των Καννών στο πλαίσιο του "Un Certain Regard" (Ένα Κάποιο Βλέμμα), όπου και απέσπασε το Special Prize Award. Παράλληλα ήταν και ένα από τα πέντε (5) υποψηφία φιλμ για το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.

Οι διάσημες φωτογραφίες του που αποτυπώνουν  ένα ορυχείο χρυσού στη Βραζιλία, μία τεράστια τρύπα στο έδαφος με χιλιάδες λασπωμένους εργάτες να φαντάζουν σαν μυρμήγκια ενός σύγχρονου πύργου της Βαβέλ. 

 

Πολιτικός χάρτης 


 Το ακρωτήριο της "Καλής Ελπίδας"

Το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος (ή της Ελπίδας) είναι ένα από τα διασημότερα ακρωτήρια του κόσμου, βρίσκεται στο νότιο άκρο της Αφρικής, χωρίς όμως και να αποτελεί τη νοτιότερη εσχατιά της αφρικανικής ηπείρου, που πολλοί λανθασμένα θεωρούν.
Λέγεται ότι είναι το σημείο στο οποίο συναντιούνται δυο ωκεανοί, ο Ινδικός και ο Ατλαντικός.
Το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας είναι βραχώδες και απόκρημνο.  Πρόκειται για ένα συνηθισμένο στην όψη ακρωτήριο, που όμως υπήρξε πολύ σπουδαίο την εποχή των εξερευνήσεων, στην αναζήτηση των δυτικών Ινδιών. Η θαλάσσια περιοχή έχει πολύ έντονα ρεύματα και είναι πολύ επικίνδυνη για την ναυσιπλοΐα.

Πρώτος εξερευνητής που έφθασε στο ακρωτήριο αυτό ήταν ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βαρθολομαίος Ντιάζ, μόλις 35 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1488, ο οποίος και το ονόμασε αρχικά Κάμπο ντας Τορμέντας, (= Ακρωτήριο των Τρικυμιών), λόγω της μεγάλης θαλασσοταραχής που αντιμετώπισε στη περιοχή, πλην όμως ο Βασιλιάς Ιωάννης Β” της Πορτογαλίας διαισθανόμενος ότι τελικά από εκεί συνεχίζει πλέον ανατολικά ο θαλάσσιος δρόμος προς την Ινδία το ονόμασε επίσημα Κάμπο ντα Μπόα Εσπεράντζα, που σημαίνει Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος (προς Ινδία). To 1652 όταν κατέλαβαν την περιοχή οι Ολλανδοί θαλασσοπόροι το ονόμασαν Ακρωτήριο Αποικίας (Κόλονυ). Το 1795 που η Ολλανδία βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή το ακρωτήριο κατέλαβαν οι Άγγλοι που παρέμεινε σ΄ αυτούς, μέχρι το 1910 με τη δημιουργία της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης επανακτώντας το προηγούμενο, (σημερινό) όνομα.

παρουσίαση