Γεωγραφία 

Η θέση και το φυσικό περιβάλλον της Αφρικής
Η Αφρική είναι σε έκταση η τρίτη ήπειρος της Γης και αποτελεί το 20% της συνολικής επιφάνειας της ξηράς. Έχει πληθυσμό περίπου 900.000.000 κατοίκους.
 Βορράς: χωρίζεται από την Ευρώπη με τη Μεσόγειο 
Ανατολικά: από την Ασία με την Ερυθρά θάλασσα και τη διώρυγα του Σουέζ και βρέχεται από τον Ινδικό ωκεανό.
Νότος: βρέχεται από το Νότιο Παγωμένο ωκεανό 
Δυτικά: βρέχεται  από τον Ατλαντικό ωκεανό. 
Το μεγαλύτερο μέρος της βρίσκεται στην τροπική ζώνη.
Πολυχάρτης  

Η θέση της Αφρικής στον κόσμο 

Τρισδιάτατος χάρτης 


Γεωμορφολογικός χάρτης 

 Η Αφρική είναι ένα τεράστιο οροπέδιο με απόκρημνες ακτές, οι οποίες προσεγγίζονται δύσκολα. Αυτός είναι ο λόγος που το εσωτερικό της άργησε να εξερευνηθεί από τους Ευρωπαίους. Είναι η πιο αραιοκατοικημένη ήπειρος, γιατί μεγάλο μέρος της αποτελείται από ερήμους και από παρθένα τροπικά δάση, περιβάλλοντα τα οποία δεν είναι ιδιαίτερα φιλόξενα για τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο έντονο ανάγλυφο. Στο κέντρο της ηπείρου υπάρχουν μικροί ορεινοί όγκοι, ενώ στην περιφέρεια συναντάμε όρη, πολλά από τα οποία είναι ηφαίστεια. 

Το υψηλότερο όρος της Αφρικής, το Κιλιμάντζαρο, είναι ένα σβησμένο ηφαίστειο. Άλλα ηφαιστειογενή όρη είναι το όρος Κένυα, το Ρουβανζόρι, το Καμερούν και η Αιθιοπική οροσειρά. Η μεγαλύτερη οροσειρά είναι ο Άτλας, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό μέρος και απλώνεται από τον Ατλαντικό μέχρι της ακτές της Μεσογείου.

Φυσικό περιβάλλον 
 Η Αφρική χωρίζεται σε ζώνες ανάλογα με τη βλάστηση που παρατηρείται. Στα παράλια της Μεσογείου συναντάμε μεσογειακή βλάστηση. Στο μεγαλύτερο τμήμα του βορρά κυριαρχεί η έρημος Σαχάρα, η μεγαλύτερη έρημος της Γης. Στο κεντρικό της τμήμα συναντάμε τη σαβάνα και τροπικά δάση, ενώ το νότιο τμήμα της υπάρχουν δάση φυλλοβόλων δέντρων.

Τα ποτάμια 
 Η Αφρική έχει πολλά μεγάλα ποτάμια και λίμνες. Μεγαλύτερος ποταμός είναι ο Νείλος, ο οποίος είναι και ο μεγαλύτερος της Γης. Αποτελεί πηγή ζωής για όλες τις χώρες που διαρρέει και κυρίως για τους Αιγύπτιους, των οποίων η χώρα ανήκει στην έρημο Σαχάρα. Το μοναδικό εύφορο τμήμα της βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού. Για να εκμεταλλευτούν τα νερά του Νείλου κατασκεύασαν το φράγμα του Ασουάν, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου. 
Άλλοι μεγάλοι ποταμοί της ηπείρου είναι Ο Νίγηρας, ο Κόγκο, ο Ζαμβέζης με τους γνωστούς καταρράχτες που αποτελούν τους μεγαλύτερους του κόσμου και ο Σενεγάλης.
Μεγάλες λίμνες είναι η Βικτόρια που είναι η δεύτερη σε μέγεθος λίμνη του κόσμου με γλυκό νερό, η Ταγκανίκα, η Νυάσσα, η Τσαντ, κ.ά.

Η διώρυγα του Σουεζ 

 Το υπέδαφος της Αφρικής κρύβει ένα θησαυρό από ορυκτά. Από το έδαφός της εξορύσσονται πολύτιμα μέταλλα (χρυσός, άργυρος), διαμάντια, ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, γαιάνθρακες, φυσικό αέριο) καθώς και άλλα μεταλλεύματα όπως νικέλιο, χαλκός, σίδηρος, ουράνιο, κ.ά. Τα κοιτάσματα βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την ήπειρο, αλλά πολλά μένουν ανεκμετάλλευτα λόγω της έλλειψης τεχνογνωσίας, συγκοινωνίας και οικονομικών πόρων.

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες ίδρυσαν αποικίες στην Αφρική και εκμεταλλεύονταν τους φυσικούς της πόρους για πολλά χρόνια, αφήνοντας τους ιθαγενείς κατοίκους να ζουν στην απόλυτη φτώχεια. Για πολλά χρόνια επικράτησε το καθεστώς της δουλείας, κατά το οποίο οι μαύροι κάτοικοι της Αφρικής αιχμαλωτίζονταν και πουλιούνταν ως σκλάβοι στην Αμερική και σε άλλα μέρη της Γης. Οι ευρωπαϊκές χώρες κατήργησαν το θεσμό της δουλείας στις αρχές του 19ου αι., ενώ στις ΗΠΑ καταργήθηκε μετά τον εμφύλιο  πόλεμο, το 1865. Πάρα πολλοί κάτοικοι της Αφρικής μεταφέρθηκαν στο νέο κόσμο και πουλήθηκαν, ενώ ακόμη περισσότεροι πέθαναν από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη μεταφορά τους.

Tα τελευταία 40 χρόνια, ο φωτογράφος Σεμπαστιάο Σαλγκάδο ταξιδεύει σε όλες τις ηπείρους καταγράφοντας τις αλλαγές της ανθρωπότητας. Έχει υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας μεγάλων γεγονότων της πρόσφατης ιστορίας. Παρών σε πολέμους, λιμούς, κύματα προσφύγων και συνοδοιπόρος με ανθρώπους όλων των ειδών και χρωμάτων από διαφορετικές φυλές, ο Σαλγκάδο συνεχίζει να ταξιδεύει στον πλανήτη αναζητώντας παρθένα σημεία του, άγρια χλωρίδα και πανίδα και μεγαλοπρεπή μοναδικά τοπία σ' ένα τεράστιο έργο καταγραφής της ομορφιάς του πλανήτη Γη.

 Το «The Salt of the Earth» (Το Αλάτι της Γης), αποτελεί ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ του 2014. Μια συγκινητική ταινία που ξεπερνά κατά πολύ το θέμα της και μεταμορφώνεται σε σπουδή για τον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Ένα πραγματικά εντυπωσιακό δημιούργημα που μέσα από αρμονικές εναλλαγές έγχρωμου και ασπρόμαυρου φιλμ, ταξιδεύει τον θεατή μαγικά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Το φιλμ παρουσιάστηκε πέρσι τον Μάιο στο 67ο Φεστιβάλ των Καννών στο πλαίσιο του "Un Certain Regard" (Ένα Κάποιο Βλέμμα), όπου και απέσπασε το Special Prize Award. Παράλληλα ήταν και ένα από τα πέντε (5) υποψηφία φιλμ για το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.

Οι διάσημες φωτογραφίες του που αποτυπώνουν  ένα ορυχείο χρυσού στη Βραζιλία, μία τεράστια τρύπα στο έδαφος με χιλιάδες λασπωμένους εργάτες να φαντάζουν σαν μυρμήγκια ενός σύγχρονου πύργου της Βαβέλ. 

 

Πολιτικός χάρτης 


 Το ακρωτήριο της "Καλής Ελπίδας"

Το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος (ή της Ελπίδας) είναι ένα από τα διασημότερα ακρωτήρια του κόσμου, βρίσκεται στο νότιο άκρο της Αφρικής, χωρίς όμως και να αποτελεί τη νοτιότερη εσχατιά της αφρικανικής ηπείρου, που πολλοί λανθασμένα θεωρούν.
Λέγεται ότι είναι το σημείο στο οποίο συναντιούνται δυο ωκεανοί, ο Ινδικός και ο Ατλαντικός.
Το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας είναι βραχώδες και απόκρημνο.  Πρόκειται για ένα συνηθισμένο στην όψη ακρωτήριο, που όμως υπήρξε πολύ σπουδαίο την εποχή των εξερευνήσεων, στην αναζήτηση των δυτικών Ινδιών. Η θαλάσσια περιοχή έχει πολύ έντονα ρεύματα και είναι πολύ επικίνδυνη για την ναυσιπλοΐα.

Πρώτος εξερευνητής που έφθασε στο ακρωτήριο αυτό ήταν ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βαρθολομαίος Ντιάζ, μόλις 35 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1488, ο οποίος και το ονόμασε αρχικά Κάμπο ντας Τορμέντας, (= Ακρωτήριο των Τρικυμιών), λόγω της μεγάλης θαλασσοταραχής που αντιμετώπισε στη περιοχή, πλην όμως ο Βασιλιάς Ιωάννης Β” της Πορτογαλίας διαισθανόμενος ότι τελικά από εκεί συνεχίζει πλέον ανατολικά ο θαλάσσιος δρόμος προς την Ινδία το ονόμασε επίσημα Κάμπο ντα Μπόα Εσπεράντζα, που σημαίνει Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος (προς Ινδία). To 1652 όταν κατέλαβαν την περιοχή οι Ολλανδοί θαλασσοπόροι το ονόμασαν Ακρωτήριο Αποικίας (Κόλονυ). Το 1795 που η Ολλανδία βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή το ακρωτήριο κατέλαβαν οι Άγγλοι που παρέμεινε σ΄ αυτούς, μέχρι το 1910 με τη δημιουργία της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης επανακτώντας το προηγούμενο, (σημερινό) όνομα.

παρουσίαση

Οι κάτοικοι και τα κράτη της Αφρικής


Σήμερα στη Βόρεια Αφρική κατοικούν κυρίως λευκοί μουσουλμάνοι, οι οποίοι δημιούργησαν μεγάλο πολιτισμό. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δημιούργησαν έναν από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς της αρχαιότητας. Τα μνημεία που άφησαν πίσω τους μαρτυρούν το μεγαλείο του πολιτισμού τους (πυραμίδες, ναοί, κείμενα σε ιερογλυφική γραφή και πολλές εφευρέσεις). 

Τα κράτη της βόρειας Αφρικής εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους που υπάρχουν όπως το πετρέλαιο και έτσι παρουσιάζουν αρκετά μεγάλη ανάπτυξη. Στην έρημο Σαχάρα μένουν λίγοι πλέον Βεδουίνοι, οι οποίοι εγκαταλείπουν τη νομαδική ζωή για να κατοικήσουν στις πόλεις, όπου βρίσκουν δουλειά.

Στην κεντρική Αφρική ζουν κυρίως εκπρόσωποι της μαύρης φυλής. Οι κάτοικοι της περιοχής δέχτηκαν την επιρροή των Ευρωπαίων αποικιοκρατών, καθώς και από τις χώρες της Αραβίας και της Ινδίας. Στην περιοχή ανήκουν κάποιες από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, οι οποίες ονομάζονται «χώρες του τρίτου κόσμου». Επικρατούν η φτώχεια, η πείνα, αλλά και αρρώστιες όπως το AIDS, έλλειψη νερού και φαρμάκων, πράγματα που οδηγούν τους κατοίκους στον αφανισμό.

Στη Νότια Αφρική οι αποικιοκράτες (Ολλανδοί, Άγγλοι, Γάλλοι και Γερμανοί) επέβαλαν ένα καθεστώς που χαρακτηριζόταν από φυλετικές διακρίσεις. Οι λευκοί άποικοι για να εκμεταλλευτούν το φυσικό πλούτο της περιοχής, μεταχειρίστηκαν τους ιθαγενείς κατοίκους σαν σκλάβους, στερώντας τους από κάθε δικαίωμα.
Οι κάτοικοι της Νότιας Αφρικής έκαναν μεγάλους αγώνες για να αποκτήσουν δικαιώματα στη χώρα τους. Πολλοί φυλακίστηκαν και διώχτηκαν με πολλούς τρόπους. Το καθεστώς του Aπαρτχάιντ που σημαίνει διάκριση εφαρμόστηκε κατά την αποικιοκρατία και καταργήθηκε μετά από αγώνες το 1991. Για πρώτη φορά τότε έγιναν εκλογές στις οποίες ψήφισαν και οι μαύροι κάτοικοι της χώρας. Πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής ήταν ο Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος είχε περάσει πολλά χρόνια στη φυλακή, λόγω της θέσης του, πως και οι μαύροι κάτοικοι έπρεπε να έχουν δικαιώματα 

Αφρική - άνθρωποι ΚΛΙΚ

 

Ο Μαντέλα γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1918 στην Ουμπάτα του Τρανσκέι. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Φορτ Χέιρ και στο Πανεπιστήμιο του Γουιτγουότεσραντ, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Παράλληλα εργαζόταν ως φύλακας σε χρυσωρυχείο και αργότερα ως μεσίτης στο Γιοχάνεσμπουργκ. Το 1944, μαζί με τον Όλιβερ Τάμπο και τον Γουόλτερ Σιζούλου, ίδρυσε τη νεολαία του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, της οποίας ανέλαβε πρόεδρος το 1950. Με τον Τάμπο ίδρυσε και το πρώτο δικηγορικό γραφείο μαύρων της Νότιας Αφρικής, το 1952.






Τα χρόνια που έζησε στη φυλακή και οι αγώνες του μέσα από αυτήν για την κατάργηση του απαρτχάιντ τον κατέστησαν έναν από τους διασημότερους πολιτικούς κρατούμενους της εποχής του και ηγέτη μυθικών διαστάσεων για εκατομμύρια μαύρους Νοτιοαφρικανούς αλλά και για όλους τους καταπιεσμένους λαούς σε όλο τον κόσμο.
Μετά από 27 χρόνια στις φυλακές, στις 11 Φεβρουαρίου 1990, ο Μαντέλα αποφυλακίστηκε, μία εβδομάδα αφότου ο πρόεδρος Φρεντερίκ ντε Κλερκ νομιμοποίησε το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο.
«Καθώς περνούσα επιτέλους αυτές τις πύλες, αισθανόμου ότι, έστω και στα 71 μου η ζωή μου ξεκινούσε ξανά. Οι 10.000 ημέρες στη φυλακή είχαν επιτέλους τελειώσει», είχε γράψει ο ίδιος για την ημέρα που αποφυλακίστηκε.















Ο Μαντέλα τιμήθηκε το 1993 με το Νόμπελ Ειρήνης, από κοινού με τον πρόεδρο ντε Κλερκ, για τις προσπάθειές τους να καταργήσουν το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρικής.




Όσο ήταν ακόμη κρατούμενος, το 1988, το Ευρωκοινοβούλιο του είχε απονείμει το βραβείο Ζαχάροφ «για την ελευθερία του πνεύματος» ενώ το 1992 τιμήθηκε με το τουρκικό βραβείο «Κεμάλ Ατατούρκ», αλλά αρχικά αρνήθηκε να το παραλάβει, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία και το δέχτηκε μόνο το 1999.

Το 1998 είχε τιμηθεί από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον με το χρυσό μετάλλιο (την ανώτατη διάκριση) του Κογκρέσου ενώ το 2006 η Διεθνής Αμνηστία τον ανακήρυξε «Πρεσβευτή της Συνείδησης», την υψηλότερη διάκρισή της.


Τον Νοέμβριο του 2009 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε την 18η Ιουλίου «Ημέρα του Μαντέλα» και κάλεσε όλους τους ανθρώπους να αφιερώσουν 67 λεπτά από το χρόνο τους για να κάνουν κάτι θετικό για τον πλησίον τους, τιμώντας τα 67 χρόνια που ο Μαντέλα αφιέρωσε στον αγώνα του κατά του ρατσισμού.

Το 1994 είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Έγραψε δύο αυτοβιογραφικά βιβλία, το «Μακρύ δρόμο προς την ελευθερία» και το «Συζητήσεις με τον εαυτό μου» που έγιναν διεθνή μπεστ-σέλερ.
Η κατάσταση της υγείας του Μαντέλα είχε επιβαρυνθεί τον τελευταίο καιρό. Στις 8 Ιουνίου υπέστη λοίμωξη του αναπνευστικού.


Τα πνευμονικά προβλήματα του νομπελίστα της Ειρήνης συνδέθηκαν πιθανόν με τη φυματίωση από την οποία είχε προσβληθεί κατά τον εγκλεισμό του στη φυλακή του Ρόμπεν Άιλαντ, όπου πέρασε 18 από τα 27 χρόνια που έμεινε κλεισμένος στις φυλακές του καθεστώτος του απαρτχάιντ.

 

 

Τα κράτη της Αφρικής

                               
Σήμερα η Αφρική αποτελείται από 55 κράτη, τα περισσότερα από τα οποία απέκτησαν την ανεξαρτησία τους τις τελευταίες δεκαετίες. 
Πολιτικός χάρτης ΚΛΙΚ
 

Τα κράτη της Κεντρικής Αφρικής είναι αραιοκατοικημένα λόγω των δύσκολων κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν.
Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής έχουν πολύ υψηλότερο επίπεδο ζωής, όχι μόνο λόγω των καλύτερων κλιματολογικών συνθηκών, αλλά και γιατί εδώ η αποικιοκρατία δεν εμπόδισε τους λαούς να αναπτυχθούν οικονομικά, σε αντίθεση με τις χώρες του νότου. Εκεί η αποικιοκρατία λεηλάτησε το φυσικό πλούτο και εμπόδισε την ανάπτυξη των ιθαγενών κατοίκων μέσω των διακρίσεων. 
Το τέλος της αποικιοκρατίας δεν έφερε την ανάπτυξη στις χώρες που απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Η έλλειψη υποδομών, η έλλειψη μόρφωσης και δημοκρατικής παιδείας και κυρίως ο τεχνητός καθορισμός των συνόρων σύμφωνα με τα συμφέροντα των αποικιοκρατών, οδήγησαν σε απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά και σε πολλούς εμφύλιους πολέμους, αφού πολλές φορές εχθρικές μεταξύ τους φυλές, αναγκάστηκαν να ζουν στην ίδια χώρα. Τέτοια παραδείγματα είναι η Ρουάντα, το Τσαντ, το Σουδάν, κ.ά.

HOTEL RWANDA

Κοινωνική 2004 | Έγχρ. | Διάρκεια: 110'

Αγγλική ταινία, σκηνοθεσία Τέρι Τζορτζ με τους: Ντον Τσιντλ, Σόφι Οκονέντο, Νικ Νόλτε, Γιοακίν Φοίνιξ

Η αληθινή ιστορία ενός διευθυντή ξενοδοχείου στη Ρουάντα, ο οποίος στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου το 1994, περιέθαλψε με κίνδυνο της ζωής του πάνω από 1.200 καταδιωκόμενους πολίτες της φυλής των Τούτσι και τους έσωσε από τη δολοφονική μανία των Χούτου. Η ταινία ήταν υποψήφια για 3 Όσκαρ.