Κριτική ταινίας

Cloud Atlas (Κριτική ταινιών)

γράφει η Έλσα Παπαγιαννοπούλου

2144 μ.Χ. «Από την μήτρα έως τον τάφο η ζωή μας συνδέεται με τις ζωές των άλλων» λέει η Σόνμι-451, μία «κατασκευασμένη», στην απολογία της λίγο πριν εκτελεστεί…
Υπάρχει μία θεωρία που λέει ότι κάθε ένας από εμάς ανήκει σε μία ψυχική ομάδα. Μέσα σε αυτήν αλληλεπιδρούμε κάθε φορά που ενσαρκωνόμαστε. Αλλάζοντας ρόλους, από τον κακό της παρέας στον καλό, από γυναίκα σε άντρα, από σκλάβο σε επαναστάτη. Μέσα από αυτές τις εναλλαγές επηρεάζουμε τα δεδομένα της επόμενης ενσάρκωσής μας, άρα επηρεάζουμε το παρόν και το μέλλον, όπως έχουμε επηρεάσει και το παρελθόν μας. Όλα αυτά γίνονται μέχρι ο κάθε ένας από εμάς να φτάσει στην «αλήθεια», να φτάσει στην φώτιση αν θέλετε…… την πρωτοδιάβασα πριν από 12 χρόνια στα βιβλία του James Redfiled.
Ίσως τα βιβλία του James Redfiled να επηρέασαν τον συγγραφέα David Mitchel να γράψει το βιβλίο του «Cloud Atlas», επιβεβαιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την θεωρία της αλληλεπίδρασης.
Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο και είναι σπονδυλωτή με 6 ιστορίες τις οποίες ερμηνεύουν, σχεδόν όλες, οι ίδιοι ηθοποιοί εναλλάσσοντας ρόλους. Οι μεταμορφώσεις τους είναι απίστευτες. Στην σύγχρονη ιστορία, που διαδραματίζεται το 2012, μετά βίας αναγνώρισα τον Χιού Γκραντ.
Στην αρχή είναι ίσως λίγο δυσνόητη γιατί πρέπει να δώσεις προσοχή στις πρώτες γρήγορες σκηνές, που δίνουν μια πολύ σύντομη ματιά της κάθε ιστορίας.
Μετά απλά καθηλώνεσαι όχι τόσο με το μήνυμα που δίνει η ταινία όσο με τις ερμηνείες και την σταδιακή κλιμάκωση της αγωνίας. Για τρεις ώρες νιώθεις το ενδιαφέρον σου να αυξάνει για να δεις το τέλος όλων. Μόνο που εδώ υπάρχει μία ανατροπή. Δεν υπάρχει ουσιαστικά τέλος. Θα μπορούσε να συνεχίζεται επ΄ άπειρον. Το «μανιφέστο» της Σόνμι-451, στην πέμπτη ιστορία,, δίνει το βασικό νόημα της ταινίας. Όλα και όλοι συνδέονται μεταξύ τους. Μεταξύ μας.
Πρέπει να δείτε την ταινία. Να την δείτε όμως με ανοιχτό μυαλό. Κάποια σημεία της είναι αρκετά «ωμά», ίσως λίγο σοκαριστικά. Αλλά αληθινά. Να παρατηρήσετε επίσης τις μικρές λεπτομέρειες που ακολουθούν τους ήρωες μέσα στις ιστορίες τους. Το σπίτι που μένει ο ήρωας της δεύτερης ιστορίας, είναι ο οίκος ευγηρίας της τέταρτης ιστορίας. Το κρεβάτι στο οποίο κοιμάται ο ήρωας της δεύτερης ιστορίας, στηρίζεται για να μην κουτσαίνει, στο ημερολόγιο που έγραφε ο πρωταγωνιστής της πρώτης ιστορίας. Η αίθουσα που τελειώνει η πέμπτη ιστορία, είναι αυτή που αναζητά η ηρωίδα της τελευταίας.
Μην περιμένετε να δείτε κάτι ανάλογο του Matrix. Αυτή η ταινία σε βάζει να σκεφτείς, να θέλεις να την συζητήσεις. Είναι καθηλωτική, αφυπνιστική…… Και το μόνο σίγουρο είναι ότι την επόμενη φορά που θα πείτε σε κάποιον που μόλις γνωρίσατε, «αισθάνομαι ότι γνωριζόμαστε μια ζωή», να σκεφτείτε ότι τελικά ίσως και να είναι έτσι.

ΠΗΓΗ: http://cityportal.gr/articles_det1.asp?subcat_id=4&article_id=42976

Cloud Atlas

2 / 5

Φαντασίας 2012 | Έγχρ. | Διάρκεια: 172'

Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Τομ Τίκβερ, Άντι και Λάνα Γουατσόφσκι με τους: Τομ Χανκς, Χάλι Μπέρι, Χιου Γκραντ, Χιούγκο Γουίβινγκ, Τζιμ Μπρόουντμπεντ

Έξι διαφορετικές ιστορίες, από τον Ειρηνικό του 1849 μέχρι τη Χαβάη ενός μετα-αποκαλυπτικού μέλλοντος, ενώνουν την κοινή μοίρα των ανθρώπων στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Συνοπτική κριτική

Οι Γουατσόφσκι («The Μatrix») και ο Τίκβερ («Τρέξε Λόλα, Τρέξε») διασκευάζουν ένα new age bestseller σε μεγαλόπνοο έπος φαντασίας, το οποίο αποδεικνύεται πολύ πιο απλοϊκό από τις υπερμεγέθεις φιλοδοξίες του. Το εγχείρημα είναι εξαιρετικά φιλόδοξο και τεχνικά ιδιαίτερα απαιτητικό (χρονικά πισωγυρίσματα, σεναριακές λεπτομέρειες που περνούν από ιστορία σε ιστορία, όλοι οι πρωταγωνιστές σε πολλαπλούς ρόλους), όμως τα αφηγηματικά του προτερήματα δεν μπορούν να ξεπεράσουν τη μελοδραματική αφέλεια των ιδεών του.

Οι κριτικές του κοινού

3,5 αστέρια / 198 κριτικές

ΠΗΓΗ: http://www.athinorama.gr/cinema/movie/cloud_atlas-10021535.html

«Cloud Atlas»
Το φιλμ, όπως και το βιβλίο, μας ταξιδεύει σε τέσσερα σημεία του ορίζοντα και διατρέχει διαφορετικές εποχές. Αποτελείται από έξι σπονδυλωτές ιστορίες που μεταφέρουν το θεατή, όπως και τον αναγνώστη, από το Νότιο Ειρηνικό του 19ου αιώνα σε ένα μακρινό μετα-αποκαλυπτικό μέλλον. Σε αυτή τη ‘’διαδρομή’’ υπάρχουν κάποιοι ενδιάμεσοι σταθμοί: το 1936 στη Σκωτία, το 1973 στο Σαν Φρανσίσκο, το 2012 στη Μεγάλη Βρετανία και το 2144 στη Σεούλ. Σε κάθε περιοχή και χρονολογία αντιστοιχεί και μια διαφορετική ιστορία με πρόσωπα που δρουν σε περιβάλλοντα και καταστάσεις των καιρών τους. Έτσι, το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται ένα παζλ από εικόνες διαφορετικής και αντιθετικής αισθητικής καθώς το μάτι του θεατή μεταπηδά βίαια από τα κοστούμια του 19ου αιώνα και του’30 στα χίπικα looks του ’70 και στα φουτουριστικά ντεκόρ του 2144. Το «Cloud Atlas» μοιάζει σαν ένα παιχνίδι σε λούνα-παρκ που προτίθεται να σαγηνεύσει το κοινό του προσφέροντας ένα ταξίδι μαγικό μέσα στο χρόνο.
Καθώς εξελίσσονται οι ιστορίες, αντιλαμβανόμαστε ότι ένα κοινό αφηγηματικό νήμα τις διαπερνά και τις διασυνδέει παρά την τεράστια διαφορά απόστασης μέσα στο χρόνο και το χώρο. Οι διασυνδέσεις αυτές γίνονται αντιληπτές μέσα από αφηγήσεις σε ημερολόγια και χειρόγραφα ή και από κοινά ονόματα (όπως το Sixsmith). Το κύριο επιχείρημα του συνολικού μύθου είναι ότι οι ζωές όλων είναι αλληλένδετες και αλληλοεπηρεαζόμενες ανεξάρτητα από το χρόνο και το χώρο. Μια ιδέα που οπωσδήποτε σαγηνεύει και τροφοδοτεί τη φαντασία. Η ανάπτυξη αυτής σε ένα βιβλίο θα είναι τελείως διαφορετική από την κινηματογραφική της αναπαράσταση. Για να επιτευχθεί αυτή, συναντήθηκαν οι αδελφοί Γουατσόφσκι –γνωστοί για το πάθος τους για τη μυθολογία, τη φιλοσοφία, τα mangas, και τη science-fiction- με τον καλλιτέχνη Τομ Τίκβερ. Με ένα τέτοιο team σκηνοθεσίας, το αποτέλεσμα, σίγουρα, ξεφεύγει από τα συνηθισμένα.
Τα θέματα που θίγονται μέσα στις έξι αυτές διηγήσεις κινούν οπωσδήποτε το ενδιαφέρον γιατί αφορούν ζητήματα διαχρονικά όπως: την αλήθεια, την αγάπη, την προδοσία, την ελευθερία, τη δουλεία.
Αξιοπρόσεχτα είναι τα ρακόρ με τα οποία γίνεται η συρραφή των ιστοριών. Πλάνα που αναπαριστούν διαφορετικές εποχές παρατίθενται στη σειρά συνδεόμενα με κοινούς νοηματικούς άξονες (όπως είναι η ιδέα της φυγής) ή με κινήσεις προσώπων δημιουργώντας τα faux-raccord και προσθέτοντας ένα εφέ στη διαδικασία της μετάβασης.

Το μοντάζ είναι αξιοπρόσεχτο και η ομάδα ηθοποιών αξιόλογη: Tom Hanks, Halle Berry, Susan Sarandon, Hugh Grant, Hugo Weaving τον οποίο βλέπουμε και στο Matrix. Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν διαφορετικά πρόσωπα μέσα στο χρόνο. Το μακιγιάζ σε κάποιες σκηνές είναι -δυστυχώς- γελοίο το οποίο συνάδει με τη γενικότερη τάση εντυπωσιασμού «με το ζόρι» που χαρακτηρίζει αυτό το κινηματογραφικό εγχείρημα. Το πομπώδες ύφος και η μεγαλοστομία δεν λείπουν και αποτυπώνονται συχνά σε ατάκες απλοϊκές και άτσαλες, όπως: « Οι αδύναμοι είναι κρέας που το τρώνε οι δυνατοί». Η διασκευή-προσαρμογή ενός βιβλίου για τον κινηματογράφο αποτελεί μια διαδικασία λεπτή και ιδιαίτερα δύσκολη που απαιτεί μεγάλη μαεστρία για να επιτύχει. Πάνω σε αυτό το ζήτημα έχουν γραφτεί πολυάριθμες μελέτες που εκθέτουν τις παγίδες της αποτυχίας. Το τρίο των σκηνοθετών φαίνεται να «το διασκεδάζει» βομβαρδίζοντας το κοινό με αναπαραστάσεις και εικόνες όλων των στυλ. Μας προσφέρουν ένα αλλόκοτο κράμα που είναι ταυτόχρονα ταινία-περιπέτεια, κατασκοπικό φιλμ αλλά και αισθηματικό με γερές δόσεις science-fiction. Έτσι, όλοι θα μείνουν ευχαριστημένοι, η επιτυχία θα είναι εξασφαλισμένη και τα εισιτήρια που θα κοπούν θα είναι εκατομμύρια. Ήδη η ταινία έκανε πάταγο σε Ρωσία και Τουρκία. Το “Cloud Atlas” αποτελεί περίπτωση ταινίας που επιβεβαιώνει μία μόνο πτυχή του κινηματογράφου: την εμπορική, τη βιομηχανική.
Παίζουν: Tom Hanks, Halle Berry, Susan Sarandon, Hugh Grant, Hugo Weaving, Jim Sturgess, Doona Bae,, Ben Whishau, James d’Arcy. H ταινία προβάλλεται από την Odeon.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ

 ΠΗΓΗ:http://www.clickatlife.gr/cinema/story/12241