Ποσοστό στα 100 είναι ένα μέρος του ποσού που έχει τιμή 100 και γράφεται με κλάσμα, που έχει αριθμητή το μέρος και παρονομαστή το 100.
Για μικρό μέρος μεγάλου ποσού χρησιμοποιούμε κλάσμα με παρονομαστή το 1000 και το λέμε ποσοστό στα χίλια.
Το ποσοστό στα 100 μετατρέπεται εύκολα σε ποσοστό στα 1000, αν πολλαπλασιαστεί με το 10. Αντίθετα, το ποσοστό στα 1000 μετατρέπεται σε ποσοστό στα 100, αν διαιρεθεί με το 10.
Στα προβλήματα ποσοστών τα ποσά είναι πάντα ανάλογα.
Μια φορά και έναν καιρό το νέο λαχανικό που είχε έρθει από τη Νέα Γη, την Αμερική, η πατάτα, συναντούσε την αντίδραση πολλών Ευρωπαίων.
Η ταπεινή πατάτα έβρισκε απέναντι της την αριστοκρατία της εποχής αλλά και τις λαϊκές μάζες που την αντιμετώπισαν εχθρικά από την πρώτη κιόλας στιγμή που οι Ισπανοί την έφεραν με τα πλοία τους στην Ευρώπη στα μέσα του 15ου αιώνα. Πιθανότατα επειδή ήταν βολβός που έβγαινε από τα σωθικά της γης, οι αντιδράσεις ήταν σχεδόν λυσσαλέες από τους προληπτικούς που θεώρησαν την πατάτα διαβολική και την ενοχοποιούσαν για την πρόκληση ασθενειών όπως η λέπρα.Ήταν τέτοιο το μίσος απέναντι στην πατάτα που η Γαλλική Εθνοσυνέλευση απαγόρευσε τις πατάτες στα 1748.
Και τότε στο διάβα της βρέθηκε ο Γάλλος Αντουάν Αγκοστίν Παρμαντιέ ο οποίος γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1737 στο Πικαρντί του Μοντιντιέρ και είχε μείνει ορφανός σε μικρή ηλικία. Καθώς ήταν απελπιστικά φτωχός και δεν είχε τη δυνατότητα να τελειώσει το σχολείο βρέθηκε μετά από περιπέτειες μαθητευόμενος σε ένα φαρμακείο του Παρισιού σε ηλικία 18 ετών και από εκεί στο μέτωπο κατά τη διάρκεια του λεγόμενου Επταετή πολέμου μεταξύ 1756 και 1763 .
Ο Παρμαντιέ αιχμαλωτίστηκε από τους Πρώσους οι οποίοι του επεφύλασσαν μια τιμωρία που έμελλε να σημαδέψει όχι μόνο τη ζωή του αλλά και την ιστορία ολόκληρης της Γαλλίας και της Ευρώπης. Τον φυλάκισαν και τον υποχρέωσαν να τρώει μονάχα τις… καταραμένες πατάτες. Και έτσι ο ίδιος έγινε η ζωντανή απόδειξη ότι οι πατάτες ούτε λέπρα προκαλούσαν ούτε ήταν καταραμένο φαγητό. Το ακριβώς αντίθετο. Ήταν γλυκές και εκλεκτές ως έδεσμα. Και παράλληλα όλο αυτό το διάστημα που έμεινε φυλακισμένος μελέτησε τις πατάτες όσο κανένας άλλος εκείνη την εποχή. Αυτό που ανακάλυψε ο ίδιος θέλησε να το διδάξει στους συμπατριώτες του επιστρέφοντας στη Γαλλία παρά το ότι παρέμενε σε ισχύ η νομοθετική απαγόρευση της πατάτας. Ο Παρμαντιέ άρχισε να διοργανώνει δημόσιες εκδηλώσεις για να αποδείξει του λόγου το αληθές ενώ προσέγγισε την αριστοκρατία της εποχής διοργανώνοντας δείπνα με πατάτες με καλεσμένους διασημότητες όπως ο πολυμαθής Εθνοπατέρας των ΗΠΑ συγγραφέας, τυπογράφος, πολιτικός, εφευρέτης, επιστήμονας, στρατιωτικός και διπλωμάτης Βενιαμίν Φραγκλίνος.
Ο Παρμαντιέ προσφέρει άνθη πατάτας στον Λουδοβίκο ΙΣΤ' και στη Μαρία Αντουανέτα, σε περίπατο στις Βερσαλλίες, το 1786 (Petit Journal, Μάρτιος 1901). ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org
Τα εδέσματα περιελάμβαναν κάθε πιθανό τρόπο μαγειρέματος της πατάτας και βεβαίως ανάμεσα τους τη διάσημη σούπα που διαιωνίζει το όνομα και το ρόλο του Παρμαντιέ σε αυτή τη συναρπαστική περιπέτεια. Η καταστροφή της σοδειάς στα 1769 εξαφάνισε τις λατρεμένες μπαγκέτες των Γάλλων από τα ράφια, όπως και κάθε είδος ψωμιού, με αποτέλεσμα να προκληθεί πανικός στους δρόμους. Ο Γαλλικός βορράς κυρίως βρίσκονταν στα όρια της λιμοκτονίας και ο φόβος για τα χειρότερα ήταν πια ορατός. Μπροστά σε αυτή την απειλή, η Ακαδημία του Μπεσανσόν αποφάσισε να λάβει μέτρα θεσπίζοντας ένα βραβείο για την καλύτερη επιστημονική μελέτη που θα καταδείκνυε τα προϊόντα που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πείνα. Ο Παρμαντιέ που είχε εμβαθύνει για τα καλά στη μελέτη της πατάτας έλαβε μέρος στο διαγωνισμό κερδίζοντας το πρώτο βραβείο και προκαλώντας το ενδιαφέρον της Γαλλικής αυλής με τον Λουδοβίκο XVI και τη Μαρία Αντουανέτα να βλέπουν πλέον με άλλο μάτι τις πατάτες.
Ο Αντουάν Παρμαντιέ στο γραφείο του, με το ένδυμα του ακαδημαϊκού, κρατώντας μπουκέτο από όλα τα φυτά που μελέτησε (πίνακας του Φρανσουά Ντυμόν, 1812).
ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org
Ο ίδιος μάλιστα αναφέρεται ότι δώρισε ένα μπουκέτο από άνθη πατάτας στη βασίλισσα ενώ όταν ο Λουδοβίκος XVI του παραχώρησε μια έκταση γης στα 1781 ο Παρμαντιέ έβαλε σε εφαρμογή το πολυμήχανο σχέδιο του. Έσπειρε πατάτες στη γη και προσέλαβε οπλισμένους άντρες για να φρουρούν την έκταση του. Οι γείτονες άρχισαν να υποψιάζονται ότι κάτι πολύτιμο έκρυβε εκεί ο πονηρός αυτός φαρμακοποιός και επιχείρησαν να τρυπώσουν στην ιδιοκτησία του για να το ανακαλύψουν. Οι «μιλημένοι» φρουροί φυσικά έκαναν τα «στραβά μάτια» και το κόλπο… έπιασε! Οι εισβολείς έκλεψαν τις πολύτιμες πατάτες αντιμετωπίζοντας τις ως απαγορευμένο καρπό συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στη διάδοση τους στα λαϊκά στρώματα έστω και με δυσκολίες.Το σχέδιο αυτό αργότερα υιοθέτησαν κι άλλοι κυβερνήτες ανάμεσα τους και ο Καποδίστριας με τον ίδιο στόχο, να πείσει τους πολίτες να αγαπήσουν την πατάτα.
Στο τέλος των εύκρατων ζωνών ξεκινούν οι πολικές περιοχές, βορειότερα από τον βόρειο πολικό κύκλο και νοτιότερα από το νότιο πολικό κύκλο. Οι περιοχές αυτές είναι σκεπασμένες με χιόνια και πάγο, επειδή οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάντα πλάγια σε αυτές, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ζεστάνουν το παγωμένο έδαφος. Οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Η βόρεια πολική ζώνη βρίσκεται πάνω στον αρκτικό ωκεανό και περιλαμβάνει εκτάσεις της Ασίας, της Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής, καθώς και το νησί της Γροιλανδίας (ανήκει στη Δανία). Στη βόρεια πολική ζώνη ζουν αρκετά ζώα που έχουν καταφέρει να επιβιώνουν στις ακραίες κλιματικές συνθήκες που επικρατούν. Τέτοια είναι η πολική αρκούδα, η πολική αλεπού, ο πολικός λαγός, η φώκια, οι τάρανδοι (που λέγονται «καριμπού» στην Αμερική), κ.ά.
Η νότια πολική ζώνη περιλαμβάνει ολόκληρη την Ανταρκτική, η οποία θεωρείται από πολλούς ότι είναι η τέταρτη σε μέγεθος ήπειρος. Είναι ακατοίκητη λόγω του ότι είναι καλυμμένη με ένα στρώμα πάγου. Εκτός της Ανταρκτικής στη νότια πολική ζώνη περιλαμβάνεται και μέρος του Νότιου Παγωμένου Ωκεανού. Στη νότια πολική ζώνη ζουν κατά κύριο λόγο πιγκουίνοι και φώκιες λεοπαρδάλεις.
Στους πόλους η μέρα και η νύχτα διαρκούν έξι μήνες η κάθε μία. Πρόκειται για την πολική μέρα και την πολική νύχτα. (Προσοχή! μόνο στους πόλους.) Στις υπόλοιπες περιοχές των πολικών ζωνών, η μέρα και η νύχτα μπορεί να διαρκούν από λιγότερο από έξι μήνες μέχρι και μερικές ώρες, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος. Όσο κοντύτερα στους πόλους είναι μια περιοχή, τόσο μεγαλύτερη διάρκεια έχουν η μέρα και η νύχτα. Για παράδειγμα στο βορειότερο άκρο της Φιλανδίας, το Λάπλαντ, η «ημέρα» διαρκεί 73 εικοσιτετράωρα. Έτσι εμφανίζεται το φαινόμενο που είναι γνωστό ως ο ήλιος του μεσονυχτίου, που σημαίνει πως ο ήλιος δεν δύει καθόλου, αλλά απλά πλησιάζει τον ορίζοντα και μετά επιστρέφει προς το κέντρο του ουρανού. Όταν ο ένας πόλος έχει μέρα, ο άλλος έχει νύχτα. Και αν μια περιοχή έχει μέρα που διαρκεί 15 μέρες το καλοκαίρι, τότε θα έχει και αντίστοιχα μεγάλη νύχτα το χειμώνα.
Πολικό σέλας
Πολικό σέλας λέμε το φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που συμβαίνει στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και που παρατηρείται κυρίως στις πολικές περιοχές. Πρόκειται για φωτεινά φαινόμενα, εξαιρετικά εντυπωσιακά, που φωτίζουν το σκοτεινό ουρανό των πολικών περιοχών. Οφείλεται στο βομβαρδισμό της ατμόσφαιρας της Γης από σωματίδια που προέρχονται από τον Ήλιο. Τα φορτισμένα αυτά σωματίδια εκτρέπονται από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Καθώς τα σωματίδια φτάνουν χαμηλά στους πόλους, διεγείρουν τα άτομα του Οξυγόνου και του Αζώτου, τα οποία εκπέμπουν φως. Το φαινόμενο εμφανίζεται να συμβαίνει περίπου 100 χμ πάνω από το έδαφος και ψηλότερα. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό.
Θέλεις να μάθεις περισσότερα για το φαινόμενο αυτό και να το δεις; παρακολούθησε το παρακάτω βίντεο:
Η Γροιλανδία είναι Δανική περιοχή με αυτοδιάθεση. Το νησιωτικό αρκτικό αυτό κράτος τοποθετείται γεωγραφικά, πολιτιστικά και δημογραφικά στη Βόρεια Αμερική, ενώ πολιτικά η Γροιλανδία αποτελεί μέρος της Ευρώπης. Η Γροιλανδία είναι το μεγαλύτερο νησί της γης (αν θεωρήσουμε την Αυστραλία σαν ήπειρο). Περίπου το 81% της έκτασής της καλύπτεται από πάγο.
Η Γροιλανδία είναι μια τεράστια έκταση γης (2.166.086 km2 ) πολύ κοντά στον Βόρειο Πόλο,ενώ αποτελεί την πιο αραιοκατοικημένη χώρα του πλανήτη με 0,028 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ενδεικτικά, η Ελλάδα έχει περίπου 81 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Κι αν θέλεις να μάθεις για τους πιγκουίνους παρακολούθησε το βίντεο:
Η έρημος αποτελεί μια μεγάλη άνυδρη περιοχή η οποία δέχεται πολύ λίγες βροχοπτώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Για να χαρακτηριστεί ως έρημος μια περιοχή θα πρέπει να δέχεται λιγότερο από 250 χιλιοστά βροχής ετησίως. Οι έρημοι καταλαμβάνουν περίπου το ένα τρίτο της χερσαίας επιφάνειας της Γης. Υπάρχουν θερμές και ψυχρές έρημοι.
Οι θερμές έρημοι βρίσκονται κατά κύριο λόγο κοντά στους δύο τροπικούς (του Καρκίνου και του Αιγόκερω). Σε αυτές η θερμοκρασία φτάνει του 45 βαθμούς Celsius κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας η θερμοκρασία πέφτει στους 0 βαθμούς. Συνήθως αποτελούνται από αμμώδη και πετρώδη εδάφη. Αυτή η διαφορά θερμοκρασίας προκαλεί συνεχή διαστολή και συστολή των πετρωμάτων, που τα θρυμματίζει. Επίσης οι άνεμοι είναι αυτοί που αλλάζουν πολύ συχνά τη μορφή ενός τόπου, αφού μετακινούν μεγάλες ποσότητες άμμου και τις αποθέτουν σε διαφορετικά σημεία, σχηματίζοντας τους αμμόλοφους.
Έχουν αραιή ή καθόλου βλάστηση ενώ μπορούν να συντηρήσουν ελάχιστη πανίδα. Συνήθη φυτά είναι οι κάκτοι και μικροί θάμνοι με παχύδερμα φύλλα για να μη χάνουν νερό και μεγάλα ριζικά συστήματα.
Οι ψυχρές έρημοι (πολικές έρημοι). Έχουν ίδια χαρακτηριστικά με τις θερμές ερήμους, εκτός από τη θερμοκρασία βέβαια που είναι πολύ χαμηλότερη. Η Ανταρκτική που είναι η μεγαλύτερη ψυχρή έρημος, αποτελείται κατά 98% από πάγο και κατά 2% από πετρώματα.
Οι άνθρωποι που ζουν στην έρημο είναι νομάδες, δηλαδή δε μένουν σε έναν τόπο, αλλά μετακινούνται από περιοχή σε περιοχή για να βοσκήσουν τα κοπάδια από καμήλες και αιγοπρόβατα. Από τα ζώα τους παίρνουν το κρέας, το γάλα, το δέρμα και το μαλλί. Φοράνε ανοιχτόχρωμα φαρδιά ρούχα για να προστατεύονται από τη ζέστη. Τέτοιοι είναι οι Βεδουίνοι και οι Τουαρέγκ. Υπάρχουν και γεωργοί που ζουν στις οάσεις και καλλιεργούν τα λίγα εδάφη που μπορούν, κυρίως με λαχανικά και λιγότερο με σιτηρά.
Στα κακοτράχαλα τα βουνά με το σουράβλι και το ζουρνά πάνω στην πέτρα την αγιασμένη χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι. Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.
Δική τους είναι μια φλούδα γης μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα απ’ το τσακάλι και την αρκούδα. Δες πως χορεύει ο Νικηταράς κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.
Από την Ήπειρο στο Μοριά κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά το πανηγύρι κρατάει χρόνια στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια. Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός και δραγουμάνος του ο λαός.
ζουρνάς: πνευστό μουσικό όργανο που απαντάται από τα Βαλκάνια έως την Κεντρική Ασία. Συνήθως συνοδεύεται από νταούλι (μπάσο τύμπανο) στην λαϊκή μουσική της Ανατολίας.
Παρουσίαση της θεωρίας από τον Φ. Τουλιόπουλο ΚΛΙΚ
ØΠώς διηγούμαστε κάτι που μας συνέβη.
ØΚατά την αφήγηση:
· α) ακολουθούμε τη χρονική σειρά των γεγονότων
· β) χρησιμοποιούμε χρόνους που δείχνουν παρελθόν,
· γ) χρησιμοποιούμε χρονικούς συνδέσμους και επιρρήματα για να συνδέσουμε τις προτάσεις και τις περιόδους μεταξύ τους.
ØΠώς βρίσκουμε το υποκείμενο το ρήμα και τα συμπληρώματά του
Υποκείμενο του ρήματος είναι η λέξη που δείχνει ποιος κάνει αυτό που λέει το ρήμα (βρίσκεται σε ονομαστική πτώση).
Το ρήμα μπορεί να είναι:
·αμετάβατο
·μεταβατικό (δέχεται αντικείμενο)
› μεταβατικό μονόπτωτο (δέχεται ένα αντικείμενο)
› μεταβατικό δίπτωτο (δέχεται δύο διαφορετικά αντικείμενα•
το ένα ονομάζεται άμεσο και το άλλο έμμεσο)
·συνδετικό (συνοδεύεται από κατηγορούμενο)
Ξεχωρίζω το αντικείμενο σε αιτιατική ή με πρόθεση από τις λέξεις που δείχνουν χρόνο ή τόπο, επειδή το αντικείμενο είναι αναγκαίο συμπλήρωμα του ρήματος και απαντάει στην ερώτηση τι/ποιον ή σεποιον, ενώ οι λέξεις που δείχνουν χρόνο ή τόπο απαντούν στις ερωτήσεις πότε ή πού αντίστοιχα.
ØΠώς χρησιμοποιούμε τις αντωνυμίες
· Θυμόμαστε τα είδη των αντωνυμιών:
› Προσωπικές: εγώ, εσύ, αυτός (δυνατοί τύποι)
και μου, σου, με, σε κ.λ.π.(αδύνατοι τύποι)
› κτητικές: δικός μου, δικός σου, δικός του, δικοί μου, δικοί σου, δικοί του,
δικός μας, δικός σας, δικός τους, δικοί μας, δικοί σας, δικοί τους.
Στη θέση τους χρησιμοποιείται και ο αδύνατος τύπος της προσωπικής
αντωνυμίας σε γενική, π.χ. μου, σου, κ.τ.λ.
› αυτοπαθείς: του εαυτού μου, του εαυτού σου, του εαυτού του/της
1.Φροντίστε το ποδήλατό σας να είναι σε καλή λειτουργική κατάσταση: να έχει φουσκωμένα λάστιχα, κατάλληλα για το είδος του οδοστρώματος όπου κινείστε, και ρυθμισμένα φρένα και ταχύτητες. Όταν ακουμπάτε τα πόδια σας στο δρόμο, ο οριζόντιος σωλήνας δεν πρέπει να σας «χτυπάει» στον καβάλο. Θα σας τραυματίσει, δεν θα το κουμαντάρετε σωστά και θα σας πονέσουν οι ώμοι. 2. Αν κάνετε ποδήλατο το βράδυ, είναι απαραίτητο να έχετε φώτα (κόκκινα πίσω λευκά μπροστά). Προτιμήστε τα φώτα LED, γιατί οι μπαταρίες τους έχουν δεκαπλάσια διάρκεια ζωής. 3. Χρησιμοποιήστε το κουδούνι σας, για να προειδοποιείτε τους οδηγούς Ι.Χ. 4. Στο κόκκινο φανάρι, μη σταματάτε ποτέ πλάι στο αυτοκίνητο, αλλά είτε μπροστά από το πρώτο είτε πίσω του, ώστε να μπορούν να σας βλέπουν όλοι. 5. Τηρείτε απόσταση ασφαλείας 1 - 1,5 μέτρο όταν κινείστε δίπλα από σταθμευμένα Ι.Χ. και όταν τα προσπερνάτε, ελέγχετε αν έχουν επιβάτες.Οι πόρτες μπορεί να ανοίξουν ξαφνικά. 6. Μην κάνετε ποδήλατο στα πεζοδρόμια. Οταν κατεβαίνετε για να διασχίσετε το δρόμο, τα οχήματα που στρίβουν πιθανότατα δεν σας βλέπουν. 7. Πάρτε καθρέφτη. Αν και πάντα πρέπει να ελέγχετε τι γίνεται πίσω στρίβοντας το κεφάλι, ο καθρέφτης θα σας βοηθήσει να ξέρετε τι συμβαίνει ανά πάσα στιγμή. 8. Αποφύγετε τους δρόμους με μεγάλη κίνηση, ειδικά αν είστε «φρέσκοι» ποδηλάτες. Προσπαθήστε να μην έχετε μεγάλη διαφορά ταχύτητας από την υπόλοιπη κυκλοφορία. Ειδικά τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου, μη χρησιμοποιείτε τις κεντρικές αρτηρίες και προτιμήστε τα στενά. 9. Μην κινείστε αντίθετα με το ρεύμα του δρόμου. Το «ανάποδο» μπορεί να μοιάζει βολικό, όμως στην πράξη αποβαίνει επικίνδυνο. Π.χ., ένα αυτοκίνητο που βγαίνει από στενό προς τα δεξιά δεν περιμένει ένα ποδήλατο ανάποδα. 10. Έχετε το νου σας στις λακκούβες. Μπορεί να σας... απογειώσουν. 11. Μην ποντάρετε στην προσοχή και στα αντανακλαστικά των οδηγών αυτοκινήτων. Μην επαφίεστε στην ελπίδα ότι θα σας δουν. Φροντίστε εσείς να κάνετε την παρουσία σας αισθητή.
ΠΗΓΗ: https://anoixtosxoleio.weebly.com/
βλ. Βιβλίο Γραμματικής,
Ενότητα 8, Μέρος 3ο, Μιλώ για ανθρώπους, ζώα, πράγματα, καταστάσεις με άλλον τρόπο,
